Δεν μου λέτε τώρα… τώρα εγώ τον ΠΑΟΚ χθες τον πέτυχα ή όχι; Γιατί έτσι όπως το έγραψα εδώ το σχετικό μου (χθεσινό) αρθράκι, ούτε εγώ κατάλαβα, για να είμαι ειλικρινής τι εννοούσα!
Βλέπω Μπενφίκα ανώτερη έγραψα, βλέπω «διπλό», αλλά μπορεί και «άσσο» από την κανονική διάρκεια πάντα, είπα. Βλέπω να περνάει η Μπανφίκα στο φινάλε, ποντάρω στους Αετούς της Λισσαβόνας, όμως εσείς – ναι ρε το έγραψα και αυτό- αν θέλετε να πάτε ταμείο, παίξτε… ΠΑΟΚ! Να με παίξετε κόντρα, βροντοφώναξα, προφανώς από ένστικτο, ή, ίσως και από την πίστη και την γνωστή παθολογική αγάπη μου για τους (απανταχού της γης) «μελανόλευκους».
Το θέμα πάντως είναι πως το πέτυχα αυτό, έστω και δια της τεθλασμένης, όμως νομίζω πως πρέπει, επιτέλους πια, ήρθε δηλώνω η ώρα να σοβαρευτούμε αγαπητά μου φιλαράκια – στο στοίχημα και όχι μόνο βέβαια – γιατί εδώ μέσα παίζουμε με τα λεφτά και τον πόνο του (στοιχηματικού) λαού μας και έτσι θέλει πιο πολύ σκέψη και μελέτη ή όλη τούτη η σοβαρή, επιστημονική μας υπόθεση.
Βέβαια, πάντα άνετα, σοβαρά και υπεύθυνα εδώ, χωρίς πολλές φαμφάρες και τυμπανοκρουσίες, πετύχαμε (χαλαρά) και την νίκη της Δυναμό Κιέβου, επί της ομάδας με τα δύο… αα, στο τέλος της. Της Ολλανδικής Άλκμααρ, παρακαλώ! Είπαμε, στα… διεθνή είμαστε πιο τσακάλια, πιο δυνατοί, ή πιο τυχεροί (!), όπως μου είπε χθες, καρφώνοντάς με και αυτός, εδώ… πιο κάτω μου, ο μεγάλος – φίλος, αδελφός και συνάδελφος εδώ μέσα, παρακαλώ – Ηρακλής Τσίκινης! Ωραίος και ο «ΗΡΑ». Είναι αυτό που λέμε, άμα έχει τέτοιους φίλους ,τί τους θέλεις τους εχθρούς…
Τώρα για σήμερα και μετά (και) απ’ όλα αυτά τι να σας πω, τι να σας προτείνω; Μισό να κοιτάξω το κουπόνι από το θρυλικό betarades.gr! Έχουμε και λέμε: Ίπσουιτς – Φούλαμ 1Χ (!), Λιντς – Χαλ Χ2 και ένα ακόμη, στην Α’ Γαλλίας πια, Παρί Σεν Ζερμέ – Μετς «ΑΣΣΟΣ», ναι, με κεφαλαία γράμματα, γιατί αν δεν νικήσουμε ούτε τους φουκαράδες της Μετς, τότε – κύριοι Σαουδάραβες – καλύτερα να πάτε μία ώρα αρχύτερα από εκεί που μας ήρθατε! Είπαμε, Ελλάς – Γαλλία συμμαχία και τον… Νεϊμάρ (να στείλουμε) ξανά στην… Καταλονία (ναι ρε, μπας και ησυχάσουμε πια όλοι μας και με δαύτον)!
Καλημέρααα, ή μάλλον, καλό… μεσημέρι, ξανά!
Υ.Γ.
Σήμερα χλωμό το κόβω για μπανάκι με το ποδηλατάκι! Όλο και μεγαλώνει το συννεφάκι από πάνω μου και ίσως πάμε (σήμερα) για μπανάκι με το… «σμαρτάκι»!
